Knight Inlet Lodge
Door: Barbara
Blijf op de hoogte en volg Merel
26 Juli 2011 | Canada, Ottawa
woensdag 20 juli 2011
Nadat we op dinsdagochtend weer met al onze (natte) spullen in de haven van Port McNeill waren afgezet, bleek onze Chevrolet Impala nog op het parkeerterrein van het hotel te staan. We hebben eerst geluncht met Ron en Cecilia ter afscheid en hebben nog een souvenirwinkel bezocht. Tip van Ken: ze hadden warmhoudmokken met native orka-design in de uitverkoop. Eentje gescoord dus.
Vervolgens zijn we terug naar Campbell River gereden. Een rit van ongeveer 2 uur weer, door de eindeloze wouden van noord Vancouver Island.
Er was daar een prima hotel voor ons geboekt, Heron’s Landing. We hadden daar een studio met keuken en groot balkon.
Het eerste werk was natuurlijk de vuilniszak vol met herinneringen aan het orcacamp wegwerken. 2 wasmachines, 2 drogers en het balkon vol met drogende schoenen later waren we zelf ook weer schoon en fris en hebben we een leuk restaurant aan de haven opgezocht. Het eten is trouwens prima in Canada. Veel salades, veel fruit en er wordt over het algemeen veel aandacht besteed aan de afwerking en opmaak. In 2 weken tijd zijn we nog maar één keer bij McDonald’s geweest en dan alleen nog maar omdat we heel snel wilden eten.
De volgende ochtend, woensdag 20 juli, werden we om 9.00 uur bij Vancouver Island Air LTD in de haven van Campbell River. Daar startte onze trip naar de Knight Inlet Lodge.
We hebben onze auto daar (alweer) op het parkeerterrein laten staan, de koffers opgeslagen en met enige handbagage (voor één nacht) waren we klaar voor vertrek. Na een uitgebreide en enthousiaste briefing van Harold mochten we in het watervliegtuig (floatplane) stappen.
Het toestel was gebouwd in 1958 lazen we en zo zag het er ook wel uit. Het schijnt dat die dingen een hele lange levensduur hebben of ze zijn misschien niet zo zuinig op hun toeristen. In ieder geval, het was een prachtige vlucht van ongeveer 25 minuten. Al direct na het opstijgen zagen we een ‘pod of killer whales’ onder ons. De piloot is er een extra rondje voor omgevlogen, het was prachtig om te zien. Daarna vlogen we over water, bomen, water, bomen, water, bomen om uiteindelijk te landen op: het water! We zagen de lodge toen al liggen want we landden er vlak voor. De lodge is eigenlijk een verzameling houten gebouwen op vlonders in een baai. De baai is een zijarm van de Knight Inlet, één van de enorme fjorden die de westkust van Canada insnijden. Vanuit deze baai loopt een rivier landinwaarts, waar in de herfst heel veel zalm komt. De meeste gebieden in deze streek zijn heel stijl (fjorden) en deze baai is één van de weinige plaatsen waar het land langzaam afloopt in het water. Bij eb ligt de monding van de rivier helemaal droog en is het grasland. Zodra het water stijgt, loopt de rivier vol en kun je er in varen. Maar, dit geeft de beren ook de kans om bij het water te komen en schelpdieren en visjes te vangen. En in de herfst: zalm! Vandaar dat dit een hele favoriete plek voor beren is om rond te hangen en dit biedt de mensen een mooie kans om de dieren in hun natuurlijke omgeving te observeren.
We werden ontvangen door Steve Williamsen, de manager. Hij heeft ons een rondleiding gegeven en wat regels uitgelegd. Eigenlijk was het heel simpel: ze proppen je programma helemaal vol om zoveel mogelijk rendement te halen uit je verblijf. Daarnaast is er 24 uur per dag koffie, thee en allerlei zoetigheden beschikbaar. De maaltijden worden gemeenschappelijk gebruikt (ontbijt om 6.30 uur, lunch tussen 12.00 uur en 13.00 uur, borrel en hapjes om 18.30 uur, diner om 19.00 uur). En tussendoor ben je bezig!
De kamers zijn eenvoudig maar van alles voorzien. Per gebouwtje waren er 3 kamers met een gemeenschappelijke zitkamer met een allesbrander erin. Die was aangestoken toen we ’s middags van onze excursie terugkwamen, heel genoeglijk om op te warmen bij een brandend vuurtje!
Nadat we onze tassen in de kamer hadden gezet en snel koffie hadden gedronken, startte onze eerste excursie om 11.00 uur. Met een bootje en een gids hebben we de baai verkend. Er zitten heel veel zeearenden daar, natuurlijk ook vanwege de ondiepe wateren en de aanwezigheid van vis. We zagen enkele minks en tot onze grote verrassing al direct een grizzly-moeder met twee jongen! Het was Bella met haar kinderen, zo noemen ze haar. Ze hangt daar veel rond, heeft haar eigen territorium en accepteert geen binnendringers. Met de boot bleven we minimaal 50 meter bij de dieren vandaan, om ze niet te verstoren. Ze waren vooral druk met gras eten en trokken zich niets aan van ons. In de lodge is allerlei kleding beschikbaar om je excursies zo comfortabel mogelijk te maken. Natuurlijk is een reddingsvest verplicht maar ze hebben ook regenjassen, regenpakken en rubber laarzen. Het was niet zo’n best weer dus we waren blij met de regenjassen met ingebouwde reddingsvesten. Maar ze hebben ook sterke verrekijkers die je mee kunt nemen en dat was heel fijn. Ondanks het feit dat je op relatief grote afstand van de beren blijft, kun je met een verrekijker toch alles goed zien. Het zijn echt prachtige en indrukwekkende beesten! En de cubs zijn verraderlijk schattig natuurlijk. De gidsen wisten van alles over ze te vertellen, dat was heel interessant.
Na de lunch vertrokken wij om 13.00 uur (er hangt een groot planbord op het centrale terras waar je schema op vermeld staat!) voor de Inlet Tour. Met een motorboot zijn we ongeveer 15 kilometer de Knight Inlet opgevaren. Dat was ongelooflijk indrukwekkend. Je vaart langs stijle rotswanden die honderden meters recht omhoog gaan. Enorme watervallen en rivieren stromen langs en tussen de rotsen door. Er ligt boven natuurlijk sneeuw en het water dat in de Inlet stroomt (die zout is), is zoet en helderblauw van kleur. Hierdoor krijgt je hele mooie kleurschakeringen in het water. Het regende nogal hard en we drogen regenpakken uit één stuk. Die waren vooral handig toen we onder een waterval doorvoeren en de volle laag kregen! Heel spectaculair.
Om kwart voor 4 hadden we de laatste excursie, weer in de baai. De beren lieten zich niet zien maar we hebben wel prachtige herten gezien. De zogenaamde blacktailed deers. Er was een jong mannetje bij met een ‘ontluikend’ gewei, die sprong vrolijk in het rond.
Het was vloed en we zijn met Alex, onze gids een heel stuk de rivier opgevaren. Je gaat dan door het regenwoud en de natuur is dan in één keer heel anders. Alles groeit en bloeit heel weelderig. Bomen die over het water hangen, mos dat in de bomen groeit, veel varens en klimplanten. Het heeft ongebruikelijk veel geregend in de afgelopen tijd en daardoor is alles enorm gegroeid. Het was een hele mooie tocht.
Na het eten, dat was erg lekker, zalm natuurlijk, was de winkel een half uur open. We hebben voor Merel een boek over wolven gekocht en een boek van de manager, Steve, met heel veel foto’s van alle dieren die aan de westkust van Canada voorkomen.
Moira, één van de gidsen en een deskundige op het gebied van zalm heeft nog een presentatie gegeven over deze vissen en toen rolden we allemaal moe en rozig van een dag op het water ons bed in.
Zoals vermeld vond het ontbijt de volgende ochtend om half 7 plaats. Ook weer prima verzorgd. Om half 8 gingen we het water weer op. Nog een keer naar de beren. Bella was er weer met haar jongen en ze lieten zich van alle kanten zien, liepen zelfs een stukje op hun gemak door het water. Een stuk verderop kwam Lorena tevoorschijn. Zij is een vrouwtje dat in het voorjaar haar zoon van 3 jaar de deur heeft uitgezet. Ondertussen zijn er wat mannetjes langs geweest en de gidsen hebben het sterke vermoeden dat Lorena volgend jaar met jongen uit de winterslaap komt. We hadden dus geluk, de grizzly’s hadden alle tijd en wij konden ze goed observeren.
Om kwart voor 9 waren we weer terug bij de lodge en om half 10 ging het vliegtuig terug. Heel efficiënt en afgepast allemaal! Je krijgt in ieder geval waar voor je geld want we zijn constant beziggeweest/beziggehouden.
De Knight Inlet Lodge is écht een aanrader!
Nadat we op dinsdagochtend weer met al onze (natte) spullen in de haven van Port McNeill waren afgezet, bleek onze Chevrolet Impala nog op het parkeerterrein van het hotel te staan. We hebben eerst geluncht met Ron en Cecilia ter afscheid en hebben nog een souvenirwinkel bezocht. Tip van Ken: ze hadden warmhoudmokken met native orka-design in de uitverkoop. Eentje gescoord dus.
Vervolgens zijn we terug naar Campbell River gereden. Een rit van ongeveer 2 uur weer, door de eindeloze wouden van noord Vancouver Island.
Er was daar een prima hotel voor ons geboekt, Heron’s Landing. We hadden daar een studio met keuken en groot balkon.
Het eerste werk was natuurlijk de vuilniszak vol met herinneringen aan het orcacamp wegwerken. 2 wasmachines, 2 drogers en het balkon vol met drogende schoenen later waren we zelf ook weer schoon en fris en hebben we een leuk restaurant aan de haven opgezocht. Het eten is trouwens prima in Canada. Veel salades, veel fruit en er wordt over het algemeen veel aandacht besteed aan de afwerking en opmaak. In 2 weken tijd zijn we nog maar één keer bij McDonald’s geweest en dan alleen nog maar omdat we heel snel wilden eten.
De volgende ochtend, woensdag 20 juli, werden we om 9.00 uur bij Vancouver Island Air LTD in de haven van Campbell River. Daar startte onze trip naar de Knight Inlet Lodge.
We hebben onze auto daar (alweer) op het parkeerterrein laten staan, de koffers opgeslagen en met enige handbagage (voor één nacht) waren we klaar voor vertrek. Na een uitgebreide en enthousiaste briefing van Harold mochten we in het watervliegtuig (floatplane) stappen.
Het toestel was gebouwd in 1958 lazen we en zo zag het er ook wel uit. Het schijnt dat die dingen een hele lange levensduur hebben of ze zijn misschien niet zo zuinig op hun toeristen. In ieder geval, het was een prachtige vlucht van ongeveer 25 minuten. Al direct na het opstijgen zagen we een ‘pod of killer whales’ onder ons. De piloot is er een extra rondje voor omgevlogen, het was prachtig om te zien. Daarna vlogen we over water, bomen, water, bomen, water, bomen om uiteindelijk te landen op: het water! We zagen de lodge toen al liggen want we landden er vlak voor. De lodge is eigenlijk een verzameling houten gebouwen op vlonders in een baai. De baai is een zijarm van de Knight Inlet, één van de enorme fjorden die de westkust van Canada insnijden. Vanuit deze baai loopt een rivier landinwaarts, waar in de herfst heel veel zalm komt. De meeste gebieden in deze streek zijn heel stijl (fjorden) en deze baai is één van de weinige plaatsen waar het land langzaam afloopt in het water. Bij eb ligt de monding van de rivier helemaal droog en is het grasland. Zodra het water stijgt, loopt de rivier vol en kun je er in varen. Maar, dit geeft de beren ook de kans om bij het water te komen en schelpdieren en visjes te vangen. En in de herfst: zalm! Vandaar dat dit een hele favoriete plek voor beren is om rond te hangen en dit biedt de mensen een mooie kans om de dieren in hun natuurlijke omgeving te observeren.
We werden ontvangen door Steve Williamsen, de manager. Hij heeft ons een rondleiding gegeven en wat regels uitgelegd. Eigenlijk was het heel simpel: ze proppen je programma helemaal vol om zoveel mogelijk rendement te halen uit je verblijf. Daarnaast is er 24 uur per dag koffie, thee en allerlei zoetigheden beschikbaar. De maaltijden worden gemeenschappelijk gebruikt (ontbijt om 6.30 uur, lunch tussen 12.00 uur en 13.00 uur, borrel en hapjes om 18.30 uur, diner om 19.00 uur). En tussendoor ben je bezig!
De kamers zijn eenvoudig maar van alles voorzien. Per gebouwtje waren er 3 kamers met een gemeenschappelijke zitkamer met een allesbrander erin. Die was aangestoken toen we ’s middags van onze excursie terugkwamen, heel genoeglijk om op te warmen bij een brandend vuurtje!
Nadat we onze tassen in de kamer hadden gezet en snel koffie hadden gedronken, startte onze eerste excursie om 11.00 uur. Met een bootje en een gids hebben we de baai verkend. Er zitten heel veel zeearenden daar, natuurlijk ook vanwege de ondiepe wateren en de aanwezigheid van vis. We zagen enkele minks en tot onze grote verrassing al direct een grizzly-moeder met twee jongen! Het was Bella met haar kinderen, zo noemen ze haar. Ze hangt daar veel rond, heeft haar eigen territorium en accepteert geen binnendringers. Met de boot bleven we minimaal 50 meter bij de dieren vandaan, om ze niet te verstoren. Ze waren vooral druk met gras eten en trokken zich niets aan van ons. In de lodge is allerlei kleding beschikbaar om je excursies zo comfortabel mogelijk te maken. Natuurlijk is een reddingsvest verplicht maar ze hebben ook regenjassen, regenpakken en rubber laarzen. Het was niet zo’n best weer dus we waren blij met de regenjassen met ingebouwde reddingsvesten. Maar ze hebben ook sterke verrekijkers die je mee kunt nemen en dat was heel fijn. Ondanks het feit dat je op relatief grote afstand van de beren blijft, kun je met een verrekijker toch alles goed zien. Het zijn echt prachtige en indrukwekkende beesten! En de cubs zijn verraderlijk schattig natuurlijk. De gidsen wisten van alles over ze te vertellen, dat was heel interessant.
Na de lunch vertrokken wij om 13.00 uur (er hangt een groot planbord op het centrale terras waar je schema op vermeld staat!) voor de Inlet Tour. Met een motorboot zijn we ongeveer 15 kilometer de Knight Inlet opgevaren. Dat was ongelooflijk indrukwekkend. Je vaart langs stijle rotswanden die honderden meters recht omhoog gaan. Enorme watervallen en rivieren stromen langs en tussen de rotsen door. Er ligt boven natuurlijk sneeuw en het water dat in de Inlet stroomt (die zout is), is zoet en helderblauw van kleur. Hierdoor krijgt je hele mooie kleurschakeringen in het water. Het regende nogal hard en we drogen regenpakken uit één stuk. Die waren vooral handig toen we onder een waterval doorvoeren en de volle laag kregen! Heel spectaculair.
Om kwart voor 4 hadden we de laatste excursie, weer in de baai. De beren lieten zich niet zien maar we hebben wel prachtige herten gezien. De zogenaamde blacktailed deers. Er was een jong mannetje bij met een ‘ontluikend’ gewei, die sprong vrolijk in het rond.
Het was vloed en we zijn met Alex, onze gids een heel stuk de rivier opgevaren. Je gaat dan door het regenwoud en de natuur is dan in één keer heel anders. Alles groeit en bloeit heel weelderig. Bomen die over het water hangen, mos dat in de bomen groeit, veel varens en klimplanten. Het heeft ongebruikelijk veel geregend in de afgelopen tijd en daardoor is alles enorm gegroeid. Het was een hele mooie tocht.
Na het eten, dat was erg lekker, zalm natuurlijk, was de winkel een half uur open. We hebben voor Merel een boek over wolven gekocht en een boek van de manager, Steve, met heel veel foto’s van alle dieren die aan de westkust van Canada voorkomen.
Moira, één van de gidsen en een deskundige op het gebied van zalm heeft nog een presentatie gegeven over deze vissen en toen rolden we allemaal moe en rozig van een dag op het water ons bed in.
Zoals vermeld vond het ontbijt de volgende ochtend om half 7 plaats. Ook weer prima verzorgd. Om half 8 gingen we het water weer op. Nog een keer naar de beren. Bella was er weer met haar jongen en ze lieten zich van alle kanten zien, liepen zelfs een stukje op hun gemak door het water. Een stuk verderop kwam Lorena tevoorschijn. Zij is een vrouwtje dat in het voorjaar haar zoon van 3 jaar de deur heeft uitgezet. Ondertussen zijn er wat mannetjes langs geweest en de gidsen hebben het sterke vermoeden dat Lorena volgend jaar met jongen uit de winterslaap komt. We hadden dus geluk, de grizzly’s hadden alle tijd en wij konden ze goed observeren.
Om kwart voor 9 waren we weer terug bij de lodge en om half 10 ging het vliegtuig terug. Heel efficiënt en afgepast allemaal! Je krijgt in ieder geval waar voor je geld want we zijn constant beziggeweest/beziggehouden.
De Knight Inlet Lodge is écht een aanrader!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
