From Clearwater to Jasper

Hallo allemaal,
Vandaag was weer een drukke dag. ’s Morgens zijn we vroeg opgestaan in huize McCracken, om te ontbijten en nog even in te pakken. Rond 9 uur zaten we alweer in de auto. Eerst nog even langs het benzine station met internet waar we gisteren ook waren. Mama moest nog even wat foto’s controleren. Daarna gingen we ook nog is naar Ken, onze gids van het Orca Camp, z’n huis op zoek dat papa al gevonden had, maar ineens niet meer kon vinden. Nou ja heel Clearwater door gereden zo ongeveer en dan eindelijk eens op weg naar Jasper. Ik was al gelijk op het begin misselijk en het werd er echt niet beter op naarmate we verder reden. Gelukkig stopten we na een uurtje bij River Safari. We hadden gehoord dat dat erg leuk was van een paar Nederlandse mensen. Je gaat dan met een bootje de rivier op naar Grizzly Valley. Daar zaten alleen geen Grizzlies, maar wel Blackbears. We hebben als eerste een vrouwtjes beer gezien die op het strand aan het rondwandelen was. Papa had haar als eerste gespot. We dachten dat ze wegliep, de bosjes in, maar ze kwam toch weer terug. Geen idee wat ze aan het doen was. Ja aan het eten, wat ze normaal doen, maar ze liep de bosjes in, en weer uit, weer in, en weer uit. Uiteindelijk bleef ze wel een hele tijd op het strand zitten en ook om even te drinken. Uiteindelijk was ze het waarschijnlijk zat, en liep rustig het bos in waar we haar uit het oog verloren. Ze was erg groot en ook heel erg mooi! Als tweede zagen we een jonge mannetjes beer die rondliep in het voorste stuk van het bos. Shane, onze bootgids, zei tegen ons dat we mazzel hadden. De beren van die ochtend waren alleen maar in het bos gebleven of heel snel weg gerend als er een boot aankwam. Ook deze beer had dat gedaan maar nu bleef hij lekker aan de rand van het strand lopen. Het was niet echt een strand maar meer een stuk van een bos. Het was ‘high tide’ dus lag het ‘strand’ waarschijnlijk onder water. Hij liep eerst ook helemaal de bosjes in, maar kwam ook weer terug om vervolgens over boomstammen, takken en rotsen te moeten klimmen. Ook, ging hij een klein stukje zwemmen door wat ondiep water.
Je kon zien dat hij nog jong was, aan zijn grote oren en lange slungelige benen. In tegenstelling tot de vrouwtjes beer, trok hij zich wat meer van ons aan. Je kon wel zien dat hij eigenlijk weg wilde van ons maar toch ook weer niet. Uiteindelijk is hij ook het bos in gegaan. Het was echt geweldig!
Na een uur weer terug at the base. Snel weer op weg richting Jasper. Nou, heel eventjes gereden. Toen kwamen we aan in Valemount. Net zoals al die dorpjes kan je gewoon bijna niet merken wat nou het centrum is, en waar nou de restaurantjes of wat dan ook zitten. Hier volgden we de bordjes Swiss Bakery. Lekker even iets gegeten om onze magen te vullen zodat we weer verder konden rijden. Weer een stuk rijden, en toen kwamen we aan bij Robson Mountain. Dat is de hoogste berg van de Canadian Rockies. 3954 meter hoog! Echt verschrikkelijk hoog is dat. Zelfs als je er van een afstandje naar staat te kijken. Ons mam de auto uitgerend, en foto’s maken. Ook gelijk even naar het Visitor Centre, dat daar was, om foldertjes te halen (ze wilt een map kopen om alle foldertjes in te bewaren, en dat zijn er heel wat!) over van alles en nog wat.
Hèhè, Jasper in zicht. De Rocky Mountains voor een deel achter ons gelaten, (en een groot deel voor ons) om Jasper binnen te rijden. Het National Park eigenlijk waar Jasper in ligt. Wij zitten in Beckers Chalet. Allemaal kleine hutjes voor zoveel personen, maar ook huizen die een boven en onder ‘woning’ hebben. In zo’n laatste zitten wij. Erg gezellig dat wel, alleen moet ik nou alweer op zo’n gekke slaapbank slapen waar ‘k dus echt gewoon niet op slaap. Super eng natuurlijk bij de deur…
Als eerste gingen we een manege zoeken hier in de buurt voor mij. Helaas kan mama niet zo heel erg geweldig kaart lezen blijkt nou… Op een gegeven moment zagen we the Statue of Liberty, en toen dachten we; misschien zijn we verkeerd gereden? Gelukkig was het de rit wel waard. We kwamen uit bij enorme bergen met gletsjers. Nog nooit zoiets moois gezien! Massieve rotswanden met daar bovenop sneeuw. Het heette Edith Cavell. Even een rondje gelopen, naar huis gefaxt en weer terug naar waar we vandaan kwamen. Eindelijk de goede weg gevonden. We gingen nog even naar de weg waar we dachten dat de manege was, maar daar was ie ook niet. Het was al ruim 8 uur geweest dus we vonden dat het wel tijd werd om even iets te gaan eten.
Onderweg naar Jasper, zagen we allerlei auto’s links langs de weg staan. De eerste moesten we wel voorbij rijden omdat wij aan de rechterkant reden. Er zat een zwarte beer in het bos! Ik kon hem gelukkig nog net zien. Pap reed alleen iets te hard om hem goed te kunnen zien. Natuurlijk hadden we al beren gezien. Verderop stonden er weer auto’s! Deze keer aan allebei de kanten van de weg. Wij gelijk aansluiten, lag er een soort van hert, maar dan heel groot in de berm. Heel schattig! Dat dier word een Elk genoemd. Ik vind het persoonlijk meer op een eland dan op een hert lijken maar dat is dan weer mijn mening. Aan de andere kant liep er een jong hertje rond. Iedereen die daar stond rende van de ene naar de andere kant.
Toen zijn we Jasper in gereden. Een erg toeristisch plaatsje met veel giftshops. Heel leuk, maar wel toeristisch. We waren allemaal chagrijnig van de honger dus moesten we heel snel een restaurant vinden om te eten. In een of ander straatje een lekker Grieks restaurant gevonden. Het eten was super!

Van in de auto zitten word je stiekem wel moe. We zijn allemaal wel een beetje kapot. Nu zitten we in ons huisje een beetje te rommelen, tv te kijken, chips te eten en ik zit dit te typen. Wauw, exciting. We zijn nu eindelijk weer bij met de site, en hopelijk genieten jullie er nog een beetje van om dit alles te lezen!

Hopelijk ga ik morgen paardrijden....