Voorlopig laatste dagje

Vandaag was een drukke dag. Eerst om 8 uur al een flink ontbijt op, en toen snel op pad. Onze laatste dag voorlopig, om iets te doen, in Canada. Als eerst reden we naar de supermarkt om daar inkopen te doen. Een paar cinnamon bunns gekocht voor de lunch, een pak koekjes en wat te drinken. Je kent het wel. Toen op weg naar Lake Louise. Dat is een bekend meer waar veel toeristen heen gaan. We gingen daarheen via de Bow Valley Trail. Deze loopt parallel aan de highway number 1, maar kronkelt door prachtige bossen heen. Natuurlijk hoopten we op wat wild dat daar zeker wel zit. Vanmorgen hadden we bijvoorbeeld gehoord dat daar zes jonge wolfcubs zitten. Zoals jullie vast wel weten zijn wolven erg schuw en vermeiden mensen. Overal langs de weg stonden echter wel grote borden met een wolf erop en in het groot ATTENTION! erboven. Maar dit keer hadden we helaas niet zoveel geluk. Alleen een hertje in het bos gezien. Ach, je kan niet alles hebben en de weg en de uitzichten op zich waren al mooi.

Eenmaal aangekomen bij Lake Louise kwamen we erachter hóé toeristisch het is. Het stond er vol met auto’s. Er waren volgens mij ook een stuk of 20 tourbussen met Chinezen en Japanners aan gekomen. Het meer zelf is wel echt heel mooi. ’t Water is melkachtig en heeft een hele lichtblauwe kleur. Mensen gingen er kanoën en kayakken. Wij daarentegen gingen de berg op ‘hiken’ naar een viewpoint op 1830 meter. Best hoog dus. Prachtige foto’s kunnen maken in de zon die gelukkig scheen! Ook zijn we daarna nog naar de Brewster ‘Stables’ geweest. Gad-ver-damme. Wat zielig was dat! Al die paarden stonden opgezadeld in een grote modderbak. En dan echt heel veel modder. Ongeveer tot hun knieën. Nog erger dan dat je af en toe op de kermis ziet. De Jasper Stables waren 100 keer beter.

Het begon te regenen dus zijn we maar snel doorgereden naar Lake Moraine. Daar was het nóg drukker. De auto’s stonden al heel vroeg in de berm geparkeerd. Wij hadden het geluk dat er net eentje weg ging. Eerst even een cinnamon bunn gegeten voordat we gingen kijken. Ons pap was er al vandoor gerend om foto’s van het meer te maken, dat veel mooier is dan Louise. Dit water had een hele mooie diepe kleur blauw, en op sommige plekken veel lichtere kleuren. Het grootste verschil was nog dat je in dit water kon kijken. Het was geen melk water wat Lake Louise wel was. Ook veel foto’s gemaakt en naar boven geklommen naar een viewpoint. De zon scheen gelukkig weer! Daar hebben we een tijdje gezeten voordat we ook nog een ander paadje namen. Iets minder makkelijk, maar zeker niet minder leuk. We moesten over allerlei rotsen klauteren die daar lagen door lawines en de gletsjers. Mam gaf het na een tijdje op (ze heeft te korte benen zegt ze) en pap en ik gingen door. Uiteindelijk kwamen we uit bij een heel mooi en wild riviertje. We stonden op van dat zompige mos waar een gat in zat waar het water uit kwam. Geen idee waar vandaan, maar het was er. Er was ook een klein watervalletje dat is ontstaan door het smeltwater van de gletsjers. Heel helder en mooi om te zien. Eenmaal weer heel beneden, (het begon weer te regenen) zijn we maar weer snel door gereden naar de Paradise Falls.
Dat was niet zo’n heel goed plan. Het zijn hele mooie watervallen, maar dan zouden we om half vijf nog 10.1 km moeten gaan lopen, en dat zagen we niet zo zitten. Toch maar naar de Tatakawa Fall gegaan. Ik ben blij dat we dat gedaan hebben! Het is de op twee na hoogste waterval van Canada. De paadje waren veel leuker dan het gewone pad. Over rotsen klimmen en door het water banjeren om uiteindelijk bij de fall uit te komen. Je kon hem al op de parkeerplaats horen zo hard gaat dat, al het water dat naar beneden stort. We zijn daar denk ik in totaal een uur geweest, waarna we het park uit gingen richting Banff.
In Banff hebben we lekker rondgelopen en wat geshopt. Heel gezellig allemaal maar het was bijna acht uur en we kregen honger. Dan moeten we gaan uitkijken voor mekaar haha. Earls, een restaurant waar we ook in Whistler hadden gegeten, zit daar ook. Daar zijn we dus maar heen gegaan. ‘k Had zoals gewoonlijk weer m’n vertrouwde, lekkere Caeser Salad. Wat mama had weet ik niet, maar ze wist duidelijk niet wat ze had besteld. Een of andere gigantische hamburger kwam op de tafel te staan. Pap had ook iets heel lekkers met brie. Het leken net tosti’s, maar dan lekkerder.
Na het toetje van ons pap gingen we weer op weg naar Canmore. Eigenlijk wel humor moet ik zeggen. Hebben we de hele dag in zo’n National Park rond gereden en geen een wild dier gezien, behalve dat hert en veel Ground Squirrels en Chipmunks. Super schattig! Maar in ieder geval, we reden dus weer richting Canmore. Komen we bij een kruispunt waar gelukkig geen auto’s waren, staan er een stuk of vijf mensen langs de weg. Wij dus kijken wat er aan de hand was, staan er twee Elk mannetjes langs de weg! Ze waren nog jong dat kon je zien aan het gewei, maar ze stonden echt twee meter of zoiets van de weg af te graven in de berm. Ik gelijk de auto uit om een foto te maken, wat best moeilijk gaat als het heel donker is, maar het is redelijk gelukt! Ik was net op tijd want er kwam een grote vrachtwagen langs, en dat vonden ze toch net iets te veel en renden weg.
Wij reden weer verder richting de snelweg. Rijden we op een weggetje, schijnen de lichten ineens op een dier. STOP! Ging het gelijk door de auto dus ons pap stopt. Liep er een wilde hond (die lijken op vossen en wolven) over de weg heen! Althans we denken dat het een wilde hond was want het kon weinig anders zijn… Nou je ziet maar weer dat er van alles kan gebeuren. Toch nog een hele leuke dag! Hopelijk gaat de dag morgen langzaam zodat we nog van Canada kunnen genieten.
We zijn zondag ochtend rond zeven uur op Schiphol, helaas. We slaan dus een nacht over. Hopelijk kunnen we een beetje slapen in het vliegtuig. Tot snel allemaal!