Dierendag in Jasper

Het was vandaag weer een dag met een hoge score op het dierenfront.

De omgeving hier is ook weer (het wordt saai) prachtig. Jasper ligt op het noordelijke uiteinde van de Icefields Parkway, die dwars door de Canadian Rockies loopt. Het is een weg van 230 kilometer met de meest schitterende vergezichten en een aantal gletschers. Die weg gaan we morgen rijden.
Jasper is een klein maar toeristisch dorp, het hart van het Jasper National Park.

De dag begon een beetje regenachtig. We hebben het vanochtend wat rustig aangedaan en een beetje op het park rondgekeken. Er staan allemaal log cabins en het park ligt direct aan de Athabasca River. Deze rivier stroomt heel snel, is op sommige plaatsen erg breed en het ijskoude water komt direct van de Athabasca Glacier. De kleur van het water is lichtblauw en als je de foto’s ziet snap je waarom ze hun activiteiten zoals raften en kayakken hier “whitewater rafting” noemen. We hebben het thuisfront gebeld. Via de public phone want ook hier is geen cellphone network.

We hadden telefonisch gereserveerd voor een rit te paard voor Merel. Ze kon met een gids (er waren geen andere aanmeldingen voor dat tijdstip) 3 uur lang op een paard door de omgeving hobbelen.
Je moet het een beetje vergelijken met een ritje op een pony op de kermis bij ons. Die paarden kennen de weg en zijn gewend aan mensen die niets van paarden weten. Maar Merel had het geluk dat ze dus alleen met die gids op pad ging en die vond het wel leuk dat zij wel kon rijden dus ze hebben nog wat stukken gedraafd en dergelijke. Het was een hele mooie rit door de bergen, langs een meer met een beverdam en langs de rivier. Ze heeft een bever gezien (uit de verte want hij schoot natuurlijk gelijk weg) en een coyote gehoord en heel snel gezien toen hij de bosjes in dook.
Haar paard, Tango, zag er wat sukkelig uit maar dat bleek wel mee te vallen, hij wilde vlot doorlopen. Het rijden met een westernzadel en westernteugels ging ook goed. Alleen de hoed (ze moest een cap op) en de sporen ontbraken nog.

Na de rit heeft ze nog een uurtje staan knuffelen met alle paarden en ze gras gevoerd.
Toen kon ze tevreden vertrekken.

Wij hebben ondertussen een wandeling gemaakt langs de Athabasca River en de mooie meren Lake Annette en Lake Edith.

We gingen direct op pad naar Miette Hot Springs. Op een plaats in de bergen, een uurtje rijden vanaf Jasper, komt water van bijna 55 graden Celcius uit enkele bronnen. Dat water, dat zeer mineraalrijk is, wordt afgekoeld tot 40 graden en dat wordt in 2 openluchtzwembaden gepompt, waar je dus lekker in kunt zwemmen. Of nou ja, zwemmen, het is meer rondhangen. Er komen veel mensen met reumatische klachten en dergelijke en het is niet de bedoeling dat het een gespetter en geplons wordt. Na een kwartier ben je gaargestoomd en dan kun je in 2 kleinere baden afkoelen. In het ene bad was het water rond de 20 graden en in het andere 14 graden! Dat is dus het effect van een dompelbad na de sauna. En terwijl je in het bad zit, geniet je van de mooie bergen om je heen.
Onze gastheer in Clearwater, Kyle, had ons dit aangeraden.

Op de weg er naar toe hebben we 2 grote mannetjes-Elks gezien. Een Elk is een heel groot hert. We hadden al wel vrouwtjes gezien en kalveren maar nog geen mannetjes. En ze waren indrukwekkend. De eerste stond langs de kant van de weg te grazen. En dat is wel mooi hier, iedereen stopt dan ook op de vluchtstrook (het is overigens ook maar een tweebaansweg) en gaat foto’s maken. Je moet alleen uitkijken dat er niet zo’n megatruck achter je zit als je afremt want die gaan echt niet voor een toerist of een Elk inhouden. Wel heel hard toeteren. Maar die eerste konden we goed bekijken en we waren helemaal happy. Toen, een kilometer of 20 verder, stonden er weer auto’s stil. Daar bleek een nog groter exemplaar te staan. Die dieren hebben de grootte van een klein paard. Zodra het paarseizoen start moet je overigens niet zomaar uit je auto stappen want dan zijn ze niet zo tolerant. En je wilt echt geen aanvaring met zo’n gewei.
Maar heel erg mooi dus om te zien.

Vlak voor de parkeerplaats van de hotsprings kwamen we een groep tegen met - naar wij dachten - geiten. Maar volgens onze buurman René zijn het absoluut steenbokken! Ze waren in ieder geval speels en brutaal, er kwam er eentje naar de auto toe, stak zijn neus er zelfs in (vies, hij kwijlde).
Er waren ook kleintjes bij, die sprongen helemaal jolig in de rondte.

Op de terugweg, het laatste stuk naar de hot springs gaat over een bergweggetje, zag Peter in de berm een zwarte beer lopen. Hij scharrelde rond en liep eigenlijk parallel aan de weg met ons mee. Op een gegeven moment stak hij op zijn dooie gemak de weg over, vlak voor onze auto! We konden hem goed bekijken. Omdat het al half 10 was en in het bos redelijk donker, zijn de foto’s niet heel scherp. Maar hij staat ook op film. Ik vond het al eerder dan de rest tijd om de ramen dicht te doen en door te rijden maar hij was redelijk onverstoorbaar aan het eten.
Zo dichtbij waren we nog niet geweest!

En toen zagen we op de grote weg de hele grote Elk nog. Hij lag, als een koning, boven op een rots aan de kant van de weg, op een stukje gras. Heel stil en heel fier. Het was zo’n mooi en indrukwekkend gezicht. Met dat enorme gewei in de lucht en de schemering al een beetje om hem heen. Dat was ons toetje voor vandaag.

Morgen op weg naar Canmore, de laatste verblijfplaats van deze reis in Canada.
Maar eerst nog de Icefields Parkway!

Welterusten allemaal.
O nee, goedemorgen!

PS: kijk ook even naar de video's, onderaan de pagina, onder de foto's!