Wells Gray Provincial Park
Door: Barbara
Blijf op de hoogte en volg Merel
25 Juli 2011 | Canada, Clearwater
Zoals jullie hebben gezien hebben we wel de foto's inmiddels geplaatst maar de titels zijn nog niet aangepast. Dat moet je handmatig, één voor één doen en dat kost dus veel tijd. Laat ik jullie vertellen dat het sowieso veel tijd kost. Merel schiet plaatjes dat het een lieve lust is en dat betekent dat we (lees: ik) vandaag zo'n 290 foto's uit moesten zoeken. Snel scannen wat er op de website moet. Die in een apart mapje zetten. Daarvan moeten we dan stuk voor stuk de kwaliteit iets omlaag brengen omdat ze anders niet ge-upload kunnen worden. Dan uploaden en toevoegen aan het reisverhaal. En dan de titel van de foto aanpassen. Omdat we nu in een openbare ruimte zitten en het inmiddels 22.00 uur is, passen we de titels dus maar later aan!
Vandaag was weer een topdag. We hebben veel natuur geabsorbeerd in het Wells Gray Provincial Park. Dat park is dus 450.000 hectare groot! Vanaf Clearwater loopt er weg in van 65 kilometer. Die eindigt bij Clearwater Lake. Daarna loopt het park nog kilometers door in de bush die vanaf dan onherbergzaam en onbegaanbaar is. Je voelt je heel klein als je er doorheen rijdt en soms kleine stukjes overzicht hebt vanaf een hoog punt. We hebben enkele trails bewandeld, die vanaf die weg bereikbaar zijn. Echt zó mooi! Langs smalle paadjes, in het bos, door struiken, langs meren en beekjes. Je ziet lange tijd niemand en dan plotseling kom je andere wandelaars tegen waar je dan natuurlijk een praatje mee maakt om tips en ervaringen uit te wisselen.
Helmcken Falls is een prachtige waterval die over 142 meter naar beneden stort. Indrukwekkend.
Ray Farm is een stuk land met daarop een aantal vervallen hutjes van van 1911 tot 1947 een familie heeft gewoond en geboerd. Zo afgelegen.
Het hoogtepunt van de dag was echter onze wandeling naar Moul Falls. Een wandeling van ongeveer een uur waarbij we aan de voet van een grote waterval konden komen. Op de heenweg hoorden we van een Nederlands gezin dat zij een zwarte beer hadden gezien maar dat een groep Canadezen hem weggejaagd hadden. Toen we bijna bij de waterval kwamen, kwam deze groep ons tegemoet. Een tweetal gezinnen met luidruchtige kinderen en drie honden. Die kerels vertelden heel stoer dat zij de beer voor ons weggejaagd hadden en dat we niet bang hoefde te zijn. Ik dacht dat Merel die lui zou aanvliegen! Ten eerste dat ze stokken gooiden naar dat beest, dat slaat al nergens op. En ten tweede wilde ze erg graag nog een keer een beer in het wild zien. Wij hadden de hoop dus opgegeven want de beer was gevlucht en dachten dat hij (of zij) zich verstopt zou hebben.
Dus naar de waterval geklauterd en dat was ook geweldig.
Op de terugweg liepen we achter een groepje aan waarvan de dames ook geen beren wilden tegenkomen en die maakten dus veel herrie. Wij bleven wat achter en ja hoor, op een gegeven moment stond Peter stil en wees hij in de bosjes. Op ongeveer 25 meter zat hij (of zij)!!! Te rommelen in de bosjes en natuurlijk berries (bessen) te eten. Geen oog voor ons, veel te druk met eten. Zo mooi. Hij bewoog wel veel en de instructies in het park zijn helder: niet langer dan een minuut blijven maar dan rustig doorlopen om de dieren niet te verstoren. Dat hebben we gedaan (Merel moesten we hardhandig verwijderen) maar WE HEBBEN EEN BEER IN HET WILD GEZIEN!!!!
De foto’s zijn niet heel scherp. Door de afstand van zo’n 20-25 meter maar vooral omdat het beest tot zijn nek in de bush zat.
Maar dat maakt niet uit, toch?
We gaan lekker slapen nu en morgen op weg naar Jasper.
Waarschijnlijk hebben we daar ook geen bereik maar dan zoeken we wel een public phone.
Hier is iedereen gezond en we’ll keep in touch!
Vandaag was weer een topdag. We hebben veel natuur geabsorbeerd in het Wells Gray Provincial Park. Dat park is dus 450.000 hectare groot! Vanaf Clearwater loopt er weg in van 65 kilometer. Die eindigt bij Clearwater Lake. Daarna loopt het park nog kilometers door in de bush die vanaf dan onherbergzaam en onbegaanbaar is. Je voelt je heel klein als je er doorheen rijdt en soms kleine stukjes overzicht hebt vanaf een hoog punt. We hebben enkele trails bewandeld, die vanaf die weg bereikbaar zijn. Echt zó mooi! Langs smalle paadjes, in het bos, door struiken, langs meren en beekjes. Je ziet lange tijd niemand en dan plotseling kom je andere wandelaars tegen waar je dan natuurlijk een praatje mee maakt om tips en ervaringen uit te wisselen.
Helmcken Falls is een prachtige waterval die over 142 meter naar beneden stort. Indrukwekkend.
Ray Farm is een stuk land met daarop een aantal vervallen hutjes van van 1911 tot 1947 een familie heeft gewoond en geboerd. Zo afgelegen.
Het hoogtepunt van de dag was echter onze wandeling naar Moul Falls. Een wandeling van ongeveer een uur waarbij we aan de voet van een grote waterval konden komen. Op de heenweg hoorden we van een Nederlands gezin dat zij een zwarte beer hadden gezien maar dat een groep Canadezen hem weggejaagd hadden. Toen we bijna bij de waterval kwamen, kwam deze groep ons tegemoet. Een tweetal gezinnen met luidruchtige kinderen en drie honden. Die kerels vertelden heel stoer dat zij de beer voor ons weggejaagd hadden en dat we niet bang hoefde te zijn. Ik dacht dat Merel die lui zou aanvliegen! Ten eerste dat ze stokken gooiden naar dat beest, dat slaat al nergens op. En ten tweede wilde ze erg graag nog een keer een beer in het wild zien. Wij hadden de hoop dus opgegeven want de beer was gevlucht en dachten dat hij (of zij) zich verstopt zou hebben.
Dus naar de waterval geklauterd en dat was ook geweldig.
Op de terugweg liepen we achter een groepje aan waarvan de dames ook geen beren wilden tegenkomen en die maakten dus veel herrie. Wij bleven wat achter en ja hoor, op een gegeven moment stond Peter stil en wees hij in de bosjes. Op ongeveer 25 meter zat hij (of zij)!!! Te rommelen in de bosjes en natuurlijk berries (bessen) te eten. Geen oog voor ons, veel te druk met eten. Zo mooi. Hij bewoog wel veel en de instructies in het park zijn helder: niet langer dan een minuut blijven maar dan rustig doorlopen om de dieren niet te verstoren. Dat hebben we gedaan (Merel moesten we hardhandig verwijderen) maar WE HEBBEN EEN BEER IN HET WILD GEZIEN!!!!
De foto’s zijn niet heel scherp. Door de afstand van zo’n 20-25 meter maar vooral omdat het beest tot zijn nek in de bush zat.
Maar dat maakt niet uit, toch?
We gaan lekker slapen nu en morgen op weg naar Jasper.
Waarschijnlijk hebben we daar ook geen bereik maar dan zoeken we wel een public phone.
Hier is iedereen gezond en we’ll keep in touch!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
