Victoria en Nainamo

Vandaag kregen we bericht dat (o)pa Piet toch weer in het ziekenhuis ligt. Een onverwachte complicatie. De zaak lijkt onder controle te zijn en we hopen natuurlijk heel erg dat dat zo blijft. Hij klonk er zelf vrij opgewekt en optimistisch onder, dat is natuurlijk wel belangrijk.

De reis naar Vancouver Island was ontzettend mooi. Wat 'n prachtige natuur hier. Zo groot en zo indrukwekkend groen en uitgestrekt. Ondanks de slechte weerberichten hebben we het droog gehouden op de ferry. Het waaide wel ontzettend hard maar echt koud was het niet. Merel heeft echt 1,5 uur, bewapend met verrekijker en fototoestel over zee staan turen maar helaas, geen grote zeezoogdieren gespot. Wel een beetje een tegenvaller natuurlijk....

Om half 12 waren we in Schwarz Bay en vandaar was het een half uurtje rijden naar Victoria. Daar scheen de zon gelukkig, Victoria is echt een mooie plaats en heel erg Engels. Er staat een prachtig hotel aan de haven, het Empress Hotel. Helemaal begroeid met wingerd, het doet een beetje denken aan Zweinstein...;)
Natuurlijk zijn er veel winkeltjes en een leuke boulevard waar je veel souvenirs kunt kopen, veelal van Indiaanse afkomst. Rond half 4 zijn we richting Nainamo vertrokken. Het was een mooie rit van 1,5 uur, door donkere bossen en langs hoge kliffen. Naarmate we noordelijker kwamen werd het bewolkter en uiteindelijk regende het.

Het B&B waar we logeren was een aangename verrassing! Gelegen aan het Longlake hebben we een soort appartement, direct uitkijkend over het meer. Vanuit onze kamer kunnen we direct de vlonder op en het meer in (als het droog is natuurlijk). Er staan ons kayaks en roeiboten ter beschikking, ligstoelen en als klap op de vuurpijl: de jacuzzi is klaar voor gebruik. Gordie, de eigenaar, heeft als vaste routine om al zijn gasten mee te nemen op zijn jetski, het meer op. Maar ook hier geldt weer: dan moet het wel een klein beetje weer zijn! In de kamer zit een keuken en we kunnen in de schouw de gashaard aansteken. Vrij idyllisch dus allemaal.
En o ja, in de boom voor ons huis staat(die boom schijnt 500 jaar oud te zijn maar Gordie woont hier pas 4 jaar dus zeker weten doen we het niet, hij is wel heel erg groot) en die boven het water hangt, zit een bald eagle. Dat is wel Canada pur sang.

Merel vindt het hele concept overigens helemaal niets. Het idee dat we bij andere mensen in huis logeren vindt ze eng. De omgeving helpt ook niet, ik denk toch dat ze iets teveel horrorfilms heeft gezien. Misschien denkt ze er morgen anders over.

We ontbijten dan om 8 uur, samen met 2 Belgische gasten. Er is een gezamenlijke huiskamer, waar o.a. de computer staat waar ik nu gebruik van maak.

Het diner, op aanraden van Gordie, was goed. In de Cactus Club, een leuke tent.

Het programma van morgen is nog niet bekend.