Duiken

Het duiken was een geheel nieuwe ervaring. In de eerste plaats omdat Merel, Peter en ik alledrie ontzettend zeeziek zijn geweest. Nog nooit eerder gebeurd! Normaal wordt Paula altijd ziek dus die had van tevoren al een pilletje (hele goeie uit Egypte!) ingenomen. Zij had dus nergens last van. Wij werden niet ziek van de tocht van 45 minuten naar de duikstek maar van het dobberen daar op de golven. Die waren redelijk hoog en dat ging niet goed. Ik werd zelf eigenlijk pas misselijk van het snorkelen met Merel aan de oppervlakte. Maar goed, we hebben dus alledrie ons ontbijt aan de vissen gevoerd. En met een boot vol met ervaren duikers werd dat met enig gegniffel bekeken.

Tijdens het duiken zelf hebben we ook weer een nieuwe ervaring opgedaan: onze eerste shark encounter! Tijdens de briefing van de tweede duik vertelde de divemaster wel een verhaal over dat daar (het was bij een wrak) een verpleegsterhaai zijn of haar territorium had. Maar goed, die gasten vertellen altijd sterke verhalen over wat je tegen kunt komen (hele scholen dolfijnen, manta's, walvishaaien, enorme schildpadden) en meestal komt daar niets van uit. Dus wij hadden zoiets van: yeah, yeah, right! Maar dit keer was het echt zo. Er zwom een verpleegstershaai van ongeveer 1,5 m. rond. Echt waar, ik overdrijf niet! We hebben trouwens een dvd om het te bewijzen. Tot grote woede van onze divemaster waren er lui van een andere duikschool, die de haai tot heel dichtbij benaderden en zelfs aaiden. Het beest was erg rustig, verpleegstershaaien zijn ook niet super agressief maar het blijft toch een roofdier van 1,5 m met tanden. Het was een stuk minder eng dan ik had verwacht en heel erg gaaf om zo'n prachtig dier vrij rond te zien zwemmen. Als toetje kwam er ook nog een grouper (zeebaars) van ongeveer 1.30 m. voorbij. Zo'n vis met van die enorme lippen! Ze zijn heel erg statig en erg groot en dik. Dat wrak was niet super, maar dit maakte de duik toch wel erg speciaal. Verder nog verschillende barracuda's gezien, twee hele grote kreeften en heel veel tropische vissen uiteraard. Het koraal was mooi, veel zacht koraal dat prachtig op de stroming heen en weer wuifde. Er was dus een filmman (maakt professionele dvd's voor toeristen en televisie) aan boord. We staan dus op de dvd, maar wat belangrijker is, onze vissevrienden ook. Ook hier vroeg iedereen aan ons waar we vandaan kwamen, wat we doen, hoe lang we blijven, wat we vinden van Amerika enz. De mensen zijn echt heel erg geinteresseerd.
Maar we waren dus blij dat we weer voet aan wal zetten! Overigens was het op de terugweg al veel minder omdat we 'met de golven mee' voeren. Merel gaat nooit meer op een boot zegt ze. We zullen zien. Wordt toch lastig als ze zeebioloog of orkatrainer wil worden. Alhoewel als orkatrainer hoef je alleen maar te kunnen zwemmen.
De rest van de dag rustig doorgebracht aan het strand en het zwembad.
Foto's plaatsen lukt hier niet. Het plaatselijke internetcafe was dicht op zondagavond.